تفاوت تراشکاری و فرزکاری بسته به ویژگی ها و کاربرد عملیات هر کدام از این دستگاه ها متفاوت است.در این مقاله به این تفاوت ها می پردازیم.ماشینکاری یا برش فلزات یکی از فرآیندهای تولیدی است که عمدتاً برای حذف مواد ناخواسته از قطعه کار به منظور بهبود ابعاد و توان تحمل آن استفاده می شود. در طول اعصار، فرآیندهای ماشینکاری چندگانه برای پردازش انواع بیشتری از مواد، به روش‌های زیادی تکاملپیدا کرده اند. به طور کلی چنین فرآیندهایی را می توان به عنوان فرآیندهای ماشینکاری معمولی، فرآیندهای تکمیلی سایشی و فرآیندهای ماشینکاری غیر سنتی (NTM) طبقه بندی کرد. طبق تعریف، ماشینکاری متعارف یکی از فرآیندهای تولیدی است که در آن مواد اضافی از یک لایه از پیش ساخته شده به شکل تراشه و با استفاده از ابزار برش گوه‌ای به منظور ارائه شکل، اندازه و پرداخت مورد نظر بریده می‌شود.
بنابراین می توان در تعریف تفاوت تراشکاری و فرزکاری گفت، تراشکاری و فرزکاری هر دو عملیات ماشینکاری معمولی هستند. با این حال، هر یک از آنها قابلیت های متفاوتی دارند و برای ساخت ویژگی های مختلف بوسیله حذف مواد از قطعه کار مناسب هستند. مواد اولیه (مواد اولیه از پیش ماشینکاری شده) می تواند به هر شکلی باشد (بر اساس تجهیزات موجود و قابلیت ماشین). روش کار به این شکل است که از یک ابزار چرخشی تک نقطه ای برای برش یک لایه نازک از مواد به شکل تراشه های پیوسته یا ناپیوسته استفاده می شود. این عمل بر روی یک ماشین ابزار معروف و همه کاره به نام دستگاه تراش انجام می شود. بر اساس ویژگی های ماشینکاری شده، تراشکاری را می توان به صورت چرخش مستقیم، تراش مخروطی، تراش داخلی، تراش پله ای و غیره گروه بندی کرد. اما در همه موارد سطح تولید شده استوانه ای یا مخروطی است.
اگرچه فرزکاری نیز یک عملیات ماشینکاری مانند تراشکاری است، اما تکنیک ، قابلیت و شکل ویژگی تولید شده در آن با تراشکاری متفاوت است. در حالی که تراشکاری سطح استوانه ای یا مخروطی ایجاد می کند، فرز برای تولید سطوح مسطح یا مجسمه سازی شده مفید است. دستگاه فرز از یک ابزار برش چند نقطه ای استفاده می کند که ممکن است شامل 2 تا 150 لبه برش باشد. بنابراین فرزکاری یک فرآیند سریعتر است که منجر به بهره وری بالاتر می شود. این عملیات بر روی یک ماشین فرز انجام می شود که می تواند دارای دوک های افقی یا عمودی باشد. بر اساس ویژگی ها و تکنیک تولید شده، فرز را می توان به عنوان فرز چهره، فرز جانبی، فرز انتهایی و غیره نیز زیر گروه بندی کرد. تفاوت های مختلف بین تراشکاری و فرز در قالب جدول در زیر آورده شده است.
جدول: تفاوت بین تراشکاری و فرزکاری
| تراشکاری | فرزکاری |
|---|---|
| تراشکاری برای تولید سطوح استوانه ای یا مخروطی استفاده می شود. | فرز برای تولید سطوح مسطح یا مجسمه سازی شده استفاده می شود. |
| در ماشین ابزار تراش انجام می شود. | فرز در دستگاه فرز انجام می شود. |
| چرخش از یک برش نقطه ای استفاده می کند. کاتر فقط دارای یک لبه برش اصلی است. | فرز از یک برش چند نقطه ای استفاده می کند. کاتر شامل بیش از یک لبه برش است. |
| حرکت برش با چرخش قطعه کار ایجاد می شود. | حرکت برش با چرخش کاتر ایجاد می شود. |
| حرکت تغذیه با حرکت کاتر بر روی قطعه کار ایجاد می شود. | حرکت تغذیه با حرکت قطعه کار در برابر کاتر ایجاد می شود. |
| چرخش معمولاً یک عملیات برش مداوم است. | فرز معمولاً یک عملیات برش متناوب است. |
| چرخش تراشه های پیوسته تولید می کند مگر اینکه شرایط نامطلوب باشد. | فرز به طور ذاتی براده های ناپیوسته تولید می کند. |
| سرعت حذف مواد به دلیل برش تک نقطه ای کم است. | MRR بالایی را فراهم می کند و در نتیجه بهره وری افزایش می یابد. |
سطح و ویژگی تولید شده: تراشکاری عمدتاً برای تولید سطوح استوانه ای یا مخروطی، صرف نظر از شکل مواد خام استفاده می شود. هر ویژگی ایجاد شده توسط این فرآیند باید به صورت چرخشی متقارن باشد. معمولاً می‌توان از آن برای ساخت قطعات متقارن محوری مانند شفت‌های استوانه‌ای یا مخروطی، شفت‌های پلکانی، اجسام مخروطی، افزایش قطر سوراخ‌های داخلی (نمی‌توان از سوراخ ایجاد کرد)، بریدن اشکال استوانه‌ای و غیره استفاده کرد. بر خلاف این، می‌توان از فرز برای تولید قطعات تخت استفاده کرد. ویژگی هایی مانند شکاف ها، کانال ها، سوراخ های کلید، دیوارها، باله ها، تارها و غیره معمولاً در فرزکاری مشاهده می شوند.
ماشین ابزارهای مورد استفاده برای عملیات: در حوزه برش فلزات، ماشین ابزار دسته خاصی از ماشین ها است که تمام حرکات لازم را به کار و/یا برش می دهد و همچنین امکاناتی را برای نصب آنها فراهم می کند. عملیات ماشینکاری مختلف در ماشین آلات مختلف انجام می شود. با این حال، ماشین ابزار خاصی نیز قادر به انجام تعدادی از عملیات مشابه است. تراشکاری در یک ماشین ابزار همه کاره به نام ماشین تراش انجام می شود. این دستگاه عمدتا ماشین ابزار محور افقی است (اسپیندل افقی است). با این حال، تراش محور عمودی نیز امکان پذیر هست، به خصوص در دستگاه تراش رومیزی. فرز در دستگاه فرز انجام می شود که می تواند دارای محور عمودی یا محور افقی باشد (هر دو متداول هستند).
برش تک نقطه ای و چند نقطه ای: یک ابزار برش (یا کاتر) ممکن است فقط دارای یک یا چند عدد لبه برش فعال باشد که می تواند در حذف مواد در حین ماشینکاری شرکت کند. بر اساس تعداد لبه های برش، برش ها را می توان به دو دسته برش تک نقطه ای یا چند نقطه ای تقسیم بندی کرد. عملیات تراشکاری با استفاده از یک برش نقطه ای به نام SPTT (ابزار چرخشی تک نقطه ای) انجام می شود. بنابراین تنها یک لبه برش اصلی دارد که می تواند به طور فعال در برش یا حذف مواد شرکت کند. بر خلاف این، یک دستگاه فرز ممکن است دارای 2 تا 150 لبه برش باشد، گاهی اوقات حتی بیشتر. بدیهی است که در یک برش چند نقطه ای بیش از یک لبه برش به طور همزمان در برش یا حذف مواد شرکت می کنند.
حرکت برش و حرکت تغذیه:دو حرکت نسبی بین قطعه کار و کاتر وجود دارد که عمل همزمان آنها باعث برش لایه ای از ماده کار می شود. این دو، حرکت اولیه نامیده می شوند زیرا اکثر قدرت برش توسط آن جذب می شود. با این حال، ممکن است حرکات ثانویه دیگری بر اساس ویژگی یا سطح موردنظر ایجاد شود. این وظیفه ماشین ابزار است که چنین حرکات نسبی را در جهت مورد نظر با سرعت از پیش تعیین شده منتقل کند. در چرخش، چرخش قطعه کار با سرعت برش ثابت در واقع حرکت برش مورد نیاز را فراهم می کند، در حالی که حرکت کالسکه ابزار (که برش روی آن محکم نصب شده است) حرکت تغذیه مورد نیاز را فراهم می کند. در فرزکاری کاملاً برعکس است – حرکت برش با چرخش کاتر با دور ثابت انجام می شود در حالی که حرکت تغذیه با حرکت میز کار (که قطعه کار روی آن نصب شده است) فراهم می شود.